Centrum Edukacji i Kultury Szklany Dom

W "Galerii Szklanego Domu" regularnie odbywają się wernisaże prezentujące różnorodne artystyczne formy.

Monika Iwan ukończyła Politologię, Wzornictwo (studia licencjackie) oraz Sztuki Plastyczne na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Dyplom w pracowni malarstwa i aneks w pracowni grafiki warsztatowej. Ukończyła również Policealne Studium Projektowania Ubioru w Kielcach oraz Studium Projektowania i Konstrukcji Obuwia w Szkole Artystycznego Projektowania Ubioru w Krakowie. Od 2014 roku prowadzi pracownię ceramiczną w Świętej Katarzynie, gdzie tworzy ceramikę użytkową, ale również obiekty artystyczne. Zajmuje się także linorytem i fotografią w technikach dawnych.

Podczas wystawy zaprezentowała Cykl prac graficznych - linoryt. Prace wykonane w technice druku wypukłego – linorytu. Cykl prac graficznych powstały w wyniku inspiracji nasionami, oglądanymi pod mikroskopem. Posiadają one abstrakcyjne kształty jak również faktury, niewidoczne gołym okiem, dopiero sięgnięcie po specjalistyczny sprzęt do ich obserwacji pozwala nam dostrzec te niezwykłe dzieła sztuki tworzone przez naturę. Ogromnym zainteresowaniem cieszył się  cykl obrazy obiekty będących obiektami malarskimi, wykonane zostały w technice własnej na płycie. Obrazy powstały w wyniku fascynacji naturą a zwłaszcza karpologią, czyli działem botaniki zajmującym się nasionami. Dzięki współpracy z Instytutem Biologii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, udało się zgromadzić materiał zdjęciowy nasion tych, które można zobaczyć gołym okiem, ale również widzianych tylko pod mikroskopem.

Wernisaż odbył się w czerwcu 2023 r. w w ramach Festiwalu Sztuki i Mediów Otwarte Książki 2023.

Michał Jamioł to artysta wszechstronny. Z zawodu prawnik, politolog, specjalista BHP a także masażysta. Obecnie rozwija swój talent na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Mimo wielu wyuczonych zawodów swoje życie poświęca tylko malarstwu, które jest dla artysty niekwestionowaną pasją oraz sposobem na życie. Bardzo chętnie szlifuje również różne techniki malarskie w Kunstakademie Roemerstein w Niemczech. Uczestnik seminarium „Collagierte expresive Acrylmalerei” niemieckiej akademii Kunstakademie z udziałem wspaniałych artystów abstrakcjonistów.

Na wystawie w Ciektoach można było zobaczyć malarstwo akrylowe w nurcie abstrakcyjnym, w nim wyraża swoją radość życia, emocje i pasję twórczą. Artysta bardzo chętnie sięga do twórczości dawnych mistrzów malarstwa hiszpańskiego czy austriackiego wykorzystując w pracy twórczej materię, taką jak tkaniny, kartony czy piasek. Obrazy artysty nie są płaskie, mają strukturę 3D, dzięki zastosowaniu różnych technik - autorskim patentom.

Wernisaż wystawy odbył się w maju 2023 r.

Elżbieta Duda to z zamiłowania malarka, z zawodu germanistka, obecnie na emeryturze. W swojej twórczości skupia się przede wszystkim na architekturze miejsc bliskich jej sercu. Jej ulubioną techniką są akwarele.

Wystawa „(Nie)zapomniana architektura Kielecczyzny” została stworzona specjalnie na potrzeby prezentacji w Centrum Edukacji i Kultury „Szklany Dom” w Ciekotach. Malarka przedstawia w niej barwy miejsc z regionu świętokrzyskiego, które w większości nie przetrwały próby czasu. Istnieją dziś głównie we wspomnieniach oraz na fotograficznych kliszach. Na akwarelkach Elżbiety Dudy można zobaczyć m.in. dwory w Rogowie nad Wisłą, Potoku Wielkim, Zagościu, Motkowicach, Promniku, Plechowie, Czermnie. To również podróż do czasu świetności świętokrzyskich miasteczek i wsi: Staszowa, Pierzchnicy, Wodzisławia, Chęcin, Gór Pińczowskich, Miąsowej. Artystka zabiera widza również w świat najpiękniejszych świętokrzyskich zakątków: gołoborza na Łysicy, kapliczki św. Franciszka w Puszczy Jodłowej, czy dworku Stefana Żeromskiego. Inspiracją do stworzenia wystawy były m.in. zdjęcia mistrza fotografii Pawła Pierścińskiego.

Wernisaż wystawy odbył się w kwietniu 2023 roku.

"Ostatni taki pejzaż" to wystawa fotografii Jerzego Piątka, legendy Kieleckiej Szkoły Krajobrazu. Artysta to członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Członek Świętokrzyskiego Towarzystwa Fotograficznego w Kielcach. Członek honorowy Towarzystwa Fotograficznego im. Edmunda Osterloffa w Radomsku. Przedstawiciel Kieleckiej Szkoły Krajobrazu. Na wystawie zaprezentowano wybór zdjęć z ostatnich kilkudziesięciu lat będący niejako autorskim wyborem najciekawszych ujęć świętokrzyskich pejzaży, również tych wykonywanych na terenie gminy Masłów.

Wernisaż wystawy odbył się w lipcu 2022 r. Można było ją oglądać do końca sierpnia.

Wielką pasją Moniki Ciapciak jest malarstwo. W nim znalazła sposób wyrażania siebie, swoich emocji i poczucia estetyki. Malować zaczęła w 1990 roku pod kierunkiem nieżyjącej już Krystyny Ściwiarskiej – instruktorki plastyki w kieleckim WDK, gdzie Monika brała udział w zajęciach Świętokrzyskiego Klubu Dzieci i Młodzieży Specjalnej Troski. To właśnie pani Krystyna odkryła jej wyjątkowy talent. Nie ingerując w jego naturalność i swoistość przekazu doskonaliła przez blisko 30 lat warsztatowe umiejętności swojej podopiecznej. Po śmierci Krystyny Ściwiarskiej opieką artystyczną objęła Monikę Katarzyna Kowalewska z WDK w Kielcach. Monika najchętniej maluje kwiaty, ptaki i pejzaże. Wypracowała swój bardzo charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny styl. Jej obrazy przemawiają do widza ciepłem barw i radosnym nastrojem, budującym w odbiorcy pozytywne widzenie świata i otaczającej przyrody.

Wernisaż wystawy odbył się w maju 2022 r.

Monika Handke jest od wielu lat członkiem Stowarzyszenia im. Stefana Żeromskiego. Zafascynowana twórczością pisarza, a przede wszystkim jego ogromną wrażliwością kolorystyczną, odnajduje w jego tekstach pokrewne spojrzenie na piękno natury i podobną do własnej intensywność barw. Ze Stowarzyszeniem związana jest również rodzinnie. Jej zmarli rodzice pełnili w nim funkcje prezesów. Prof. Ryszard Handke do śmierci w 2010 roku i prof. Kwiryna Handke do śmierci 16 maja 2021 roku. Tytuł wystawy ŚWIATY BARW jest również bezpośrednim nawiązaniem do tytułu piątego z tomów Słownictwa Pism Stefana Żeromskiego „Świat barw” ( 2002, Universitas ) autorstwa jej mamy.  Miejsce wystawy nie jest więc przypadkowe. By podkreślić związki z Żeromskim, autorka wykorzystała cytaty z twórczości wielkiego pisarza obrazujące jego indywidualne odczuwanie barw i cytaty z prac prof. Kwiryny Handke opisujące jego kolorystyczną wrażliwość.

Zainteresowanie pejzażem i zmieniającym go światłem doprowadziło do stworzenia bardzo indywidualnej techniki, bliższej tkaninie unikatowej niż klasycznemu malarstwu. Obecne prace, powstające na przezroczystych płótnach, z użyciem naturalnych materiałów takich jak piasek, trawy, włókna roślinne czy kawałki jedwabnych i bawełnianych materiałów, bywają zmienne jak natura. Cykle obrazów – tkanin określane są przez autorkę jako „Cienka tkanka”. To nie tylko odniesienie do indywidualnej techniki artystki, ale też delikatna, krucha materia otaczającej nas natury. Świat roślin, wody, powietrza i budujących skorupę ziemską minerałów zlewa się w pracach artystki we wspólną materię, przesyconą światłem i przez nie współtworzoną.

Monika Handke zawsze utożsamiała się z malarskimi nurtami kolorystycznymi. W jej wrażliwości to przede wszystkim barwa buduje tak pejzaż jak i inspirowany nim obraz.

Wystawa prezentowana była od września do października 2021 r.

Wernisaż wystawy "Krajobrazy Żeromskiego" w galerii Centrum Edukacji i Kultury "Szklany Dom" w Ciekotach odbył się  2 lipca 2021 r. i był częścią festiwalu Otwarte Książki. Składają się na nią fotografie wykonane przez Andrzeja Borysa w miejscach bliskich Stefanowi Żeromskiego. To zarówno okolice Ciekot, Masłowa, Ameliówki, Doliny Marczakowej w gminie Masłów, ale też legendarna Wierna Rzeka, okolice Bodzentyna czy świętokrzyskie gołoborze.

Andrzej Borys to ceniony świętokrzyski fotografik. Zadebiutował zdobywając wyróżnienie w Biennale Fotografii Studenckiej w Szczecinie w 1972 roku. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików od 1978 r., członkiem PSEP delegatura w Kielcach od 2020 r. Prezes Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF w latach 1990 - 1994 oraz 2002 - 2015. Pomysłodawca i organizator Międzynarodowych Plenerów Fotograficznych ART-EKO. Brał udział w ponad 150 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. W swoim CV ma blisko 100 wystaw i prezentacji autorskich. Nagrodzony wieloma dyplomami i odznaczeniami.

Wystawę można było oglądać w lipcu i sierpniu 2021 r.

W czasie wystawy prezentowanej przez maj i czerwiec 2021 r można było zobaczyć zdjęcia wykonywane przez rodzeństwo Stacherów, które doceniane są przez profesjonalistów zajmujących się fotografią przyrodniczą. Zostały na niej zaprezentowane fotografie wykonywane w gminie Masłów i całym regionie świętokrzyskim. Nie zabrało zdjęć z wypraw ornitologicznych, nietuzinkowych pejzaży i zaskakujących kadrów.

Wystawa"Tatrzańskie pejzaże w obiektywie Roberta Gąsienicy" ze zbiorów Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem prezentowana była we wrześniu i październiku 2020 roku. Jej wernisaż odbył się w czasie Imienin Stefana, wydarzeniu poświęconemu zakopiańskiemu okresowi działalności Stefana Żeromskiego.

Na zdjęciach Roberta Gąsienicy, jednego z najbardziej cenionych i lubianych fotografów z Podhala, można było zobaczyć wybrane miejsca polskich Tatr m.in. Dolinę Kościeliską, Dolinę Pięciu Stawów. Wszystkie fotografowane były w czasie różnych pór roku. Dodatkową wartością były zdjęcia z miejsc - zakopiańskich adresów - Stefana Żeromskiego. Wszystkim zdjęciom towarzyszyły wybrane cytaty z dzieł pisarza, a tym z adresami opisy dotyczące czasu, jaki spędzał tam pisarz.

Wystawa została zorganizowana dzięki współpracy Centrum Edukacji i Kultury "Szklany Dom" w Ciekotach i Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

W czasie wystawy prezentowanej od lipca do sierpnia 2020 roku można było obejrzeć wyjątkowe książki tworzone przez Radosława Nowakowskiego, ale również rysunki. Premierowo zaprezentowano wersję opowiadań nie całkiem fantastycznych, „Hi-hi-historia pierwszego konika” (to nowa wersja książki, która powstała w jednym egzemplarzu ponad dwadzieścia lat temu; teraz rozmnożona przez Wydawnictwo Kropka Kreska do 150 numerowanych egzemplarzy) oraz „Stożkanię”. Istotną częścią wystawy były także rysunki – zapewne w przyszłości złożą się one na kolejne tomy ORYSOWANIA ŚWIATA.

Radosław Nowakowski to artysta wszechstronny. Pisarz. Liberat. Artysta książki. Tłumacz. Muzyk. Projektant. Rysownik. Wydawca. Studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej. Nie buduje jednak domów, lecz książki. Od końca lat 1970. „zbudował” ich ponad czterdzieści: napisał, narysował, przetłumaczył, zaprojektował. Większość jest w trzech wersjach językowych: polskiej, angielskiej i esperanckiej. Sam też je drukuje i oprawia.

Znajdują się w zbiorach wielu renomowanych bibliotek (między innymi Biblioteki Narodowej w Warszawie, British Library w Londynie, New York Public Library). Projektuje też plakaty, okładki, książki. Za swoją działalność artystyczną był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał, między innymi, Fryderyka (nagrodę przemysłu fonograficznego za płytę „Księga liści” z zespołem Osjan), srebrny medal Gloria Artis (nagrodę Ministra Kultury), 2. nagrodę na Międzynarodowych Targach Książki w Seulu za „Ulicę Sienkiewicza w Kielcach”, Świętokrzyską Nagrodę Kultury.

Wystawa została zorganizowana w ramach Festiwalu Wędrowania przygotowanego wspólnie ze Stowarzyszeniem Odnowica 

Wystawa „Słowa namalowane” to zbiór obrazów Agaty Suszczyńskiej powstających na przestrzeni kilkunastu lat prezentowana była od lutego do czerwca 2020 r. Składają się na niego elementy pracy dyplomowej jak i realizacje z minionych 12 miesięcy. Pokazują główny temat podejmowany w twórczości artystki, próbę uchwycenia niewidzialnego słowa, nadanie mu innej formy niż czarno-białej czcionki.

Słowa zakomponowane nieprzypadkowo na płótnie, określone kolorem i zinterpretowane pociągnięciem pędzla nabierają odrębnej wartości, opowiadają historię spotkania malarki z wyobrażeniem słowa. Jest to działanie z zakresu synestezji, gdy dźwięki przywołują skojarzenia kolorystyczne, znaczenie słów nasuwa rozwiązania kompozycyjne. Nic na płótnie nie dzieje się przypadkowo, każdy gest jest świadomą interpretacją podejmowanego tematu.

Agata Suszczyńska - rocznik 84. Ukończyła malarstwo na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, dyplom zrealizowała w pracowni prof. Małgorzaty Bieleckiej. Licencjat z Historii Sztuki na UPJPII w Krakowie. Obecnie mieszka i tworzy w Oławie niedaleko Wrocławia.

Malarstwo i rysunek to pasje Elżbiety Nowak, które towarzyszą artystce od zawsze. Jest to na pewno odskocznia od pracy zawodowej, bowiem na co dzień pracuje jako nauczyciel akademicki oraz dr nauk medycznych w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach, gdzie zajmuje się badaniami neurofizjologicznymi. Swoje prace prezentowała od października do listopada 2020 roku.

Maluje obrazy na płótnie akrylem i rysuje węglem. Jej prace można było oglądać na wystawie rękodzieła artystycznego w Targach Kielce oraz w Wojewódzkim Domu Kultury w Kielcach, na wystawie w Końskich ‘’Mini Golf Emi’’ Chałupa pod Świerkami a także na wystawie w ramach Festiwalu Scyzoryki współorganizowanego przez „Echo Dnia”. Wystawa powstała w wyniku obcowania z przyrodą, która pobudziła zmysły do twórczości artystki....."Kwiaty, morze, motyle są źródłem inspiracji a zabawa kolorem i światłem pozwala przekładać na płótno zachwyt i refleksje nad codziennością - mówi Elżbieta Nowak.

"Słoneczna Paleta" Bronisławy Ryś prezentowana była od września do października 2019 roku. Była to piąta wystawa indywidualna artystki, po wystawie debiutanckiej „Moja dusza kolorami śpiewa” (2016 r.) w Galerii ”Szklanego Domu” w Ciekotach, „Miedzy światłem a kolorem” w Klubie Miniatura w Kielcach (2018), „Malowane duszą” w klubie Słoneczko w Kielcach oraz „Morze kwiatów” w klubie Polonez w Kielcach (2019)

Bronisława Ryś (z domu Pawelec) urodziła się w 1956 roku w Mąchocicach Scholasteria w Gminie Masłów. Ukończyła Wyższą Szkołę Pedagogiczna w Kielcach. Uzdolnienia artystyczne wykorzystywała w pracy zawodowej jako nauczyciel w Szkole Podstawowej Nr 32 im. Janusza Kusocińskiego w Kielcach, poprzez rozwijanie tych umiejętności u dzieci oraz przygotowywanie pomocy dydaktycznych. Po dwudziestu latach mieszkania w Kielcach, wróciła w rodzinne strony i zamieszkała w Mąchocicach Kapitulnych. Piękne widoki i zacisze domowe stanowią jej natchnienie do twórczości malarskiej.

Po przejściu na emeryturę rozwija i doskonali swoja pasję. Jest członkiem kieleckiego Klubu artystów Plastyków „Kap 65” przy OKK KSM Miniaturze, Stowarzyszenia Artystów Plastyków Świętokrzyskich oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach w którym pełni role skarbnika. Uczestniczyła w wielu plenerach malarskich i wystawach poplenerowych, wystawach zbiorowych w Klubie Miniatura oraz Muzeum Historii Kielc.

Monika Iwan swoje prace pokazywała w Ciekotach od lipca do września 2019 roku. Inspiracja do zaprojektowania kolekcji naczyń pochodzi od nasion. Kształt obiektów przywołuje na myśl ziarno, czyli jedną z najtrwalszych i pierwotnych form. Z motywu nasiona został zaczerpnięty tytuł kolekcji – Genesis. Odnosi się on do ogółu czynników, które wpłynęły na powstanie i rozwój istnienia.

Kolekcja naczyń ceramicznych składa się z dwóch części. Pierwsza to formy typowo użytkowe, inspiracją do tej serii był Art Food, czyli sztuka podawania dań. Druga część kolekcji to wazony, których forma zainspirowana została kształtem nasiona begonii.

Monika Iwan pochodzi ze Świętej Katarzyny, tam  mieszka oraz pracuje w swojej pracowni ceramicznej i Galerii Rękodzieła.  Ukończyła Politologię na Akademii Świętokrzyskiej, Wzornictwo na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach oraz Szkołę Artystycznego Projektowania Ubioru w Krakowie - Studium projektowania i konstrukcji obuwia.

Jej rzeźbiarskie prace ceramiczne najczęściej są monochromatyczne lub mają zawężoną gamę kolorystyczną, forma jest w nich najważniejsza. Najczęściej inspiruje się naturą oraz własnymi odczuciami, które w pracach mają charakter syntetyczny i nie zawsze jednoznaczny. Nie stroni od łączenia różnych materiałów, np. tkaniny z elementami metalowymi i drewnianymi w małych formach rzeźbiarskich czy medalionach.

Wystawę Tadeusza Blicharza "Przedwiośnie szpachelką malowane" można było oglądać od marca do maja 2019 roku.

- Z wykształcenia jestem chemikiem i całe zawodowe życie przepracowałem w tym zawodzie. Od kilkunastu lat mieszkam na skraju lasu we wsi Nowa Huta. Bliski kontakt z naturą o każdej porze dnia i roku sprawił, że najbliższa okolica stała się źródłem moich zachwytów i tematem moich fotografii. Zawsze z podziwem patrzyłem na dzieła impresjonistów, a także współczesnych malarzy krajobrazu. Niedoścignionym wzorem są dla mnie prace, między innymi, Jana Stanisławskiego, Jerzego Gnatowskiego oraz wielu malarzy Kazimierskiej Konfraterni - mówi o sobie Tadeusz Blicharz. Od dawna chciałem malować. Często też, wydawało mi się, że nawet umiem to robić, jednak dopiero namowa przyjaciół i żywy kontakt z osobami pasjonującymi się malowaniem sprawiły, że postanowiłem spróbować swoich sił przy sztaludze. Swoją przygodę z amatorskim malowaniem rozpocząłem z chwilą przejścia na emeryturę. I tak, z mojej pasji fotograficznej zrodziła się fascynacja malarstwem. Głównym tematem moich prac jest otaczająca przyroda. Maluję w technice oleju i akrylu, najchętniej pejzaż i architekturę - dodaje.