Centrum Edukacji i Kultury Szklany Dom

Pierwszym eksponatem podarowanym do Dworku Stefana Żeromskiego w dniu jego otwarcia, tj. 23 października 2010 roku była dziewiętnastowieczna gliniana główka wykonanej ręcznie fajki tzw. „stambułki”, wypalonej w którymś z garncarskich pieców Staszowa.   Nazwa „stambułka” związana jest z faktem, że największe ilości wyrobów trafiały do Stambułu. Cieszyły się tam ogromnym powodzeniem. Do glinianych główek dorabiano cybuchy z drewna wrzośca, bukszpanu, antypki, jabłoni lub wiśni oraz ze srebra, a w Turcji nawet ze złota. Zdarzało się, że owe cybuchy były zakończone ustnikiem z leczniczego, miłego dla warg bursztynu. 

Wincenty Żeromski nie stronił od tytoniu. Palił fajki głównie na świeżym powietrzu. Jeśli w domu – to wówczas, gdy byli goście, którzy lubili „zakurzyć” lub rosyjscy urzędnicy akcyzy czy poborcy podatkowi, którzy „najpierw lulkę wypalili, potem wypili stakan herbaty – i dopiero przystępowali do interesu”. Urządzając dwór, w pokoju gospodarza –umieściliśmy fajecznicę wraz z fajkami – stambułkami. 

Fajecznica ( zwana też fajczarką ) została wykonana z drewna jabłoni na indywidualne zamówienie. Na zaplecku inkrustowana mosiądzem z dwoma otworami, przez które przewleczony jest łańcuszek niezbędny do powieszenia. Na półce fajczarki znajduje się sześć otworów do umieszczania fajek.

 Fajki umieszczone w fajecznicy to stambułki. Części gliniane wykonał współcześnie Józef Juszczyk ze Staszowa, a części drewniane Zbigniew Szustak z drewna wiśni, jabłoni i bukszpanu.

Kazimiera Zapałowa: „Z Dworku Żeromskich (19)” :  „Stambułki, tytoniery i inne” w „Kurierze Masłowskim”